Anda revolto o mundo dos libros...

O final do ano é sempre tempo de mirar atrás, pero resulta indispensable mirar para adiante... e neso andan no mundo editorial: na contradición entre a fascinación que producen os novos soportes para a lectura e o medo que provocan os cambios que se aveciñan... haberá un tempo de transición pero a porta está aberta e o vento pode arrastrar a librerías e editoriais que non saiban adaptarse. Recomendables dous artigos do diario El País de hoxe, 31 de decembro: a Tribuna de Javier Celaya, Otras tecnologías para otros lectores e a reportaxe asinada por Jesús Ruíz Mantilla, ¿Estamos preparados para Kindle? Nuevas formas de leer, nuevas formas de editar. Tamén atinxe todo isto aos mediadores que no mundo somos e estamos a procurar lectores. Ánimo, compañeir@s!!!

Os perigos de ler

Porque non só as mulleres que len son perigosas... que se esto da lectura non se favorece moito máis aló do consumismo é por algo... E por riba, os/as que len corren algúns riscos... cómpre estar avisados/as... Re(paso) de lengua, un último descubrimento que queremos compartir.

Tipografía animada

Un exemplo do que se pode atopar pola Rede e que pode ser empregado, pola súa calidade, para estimular determinadas aprendizaxes, máis aló do disfrute inmediato: lingua e linguaxes, mestizaxe de xéneros, tipografía, imaxe, posibilidades do audiovisual, lectura, literacidade... Gracias a Tíscar e A Nosa Biblioteca por este descubrimento.

Todos contra o canon??!!!!

Apoio de CQC á campaña contra o canon polo préstamo en bibliotecas.

Benvidos os nenos que ven nú ao emperador e, por riba, o contan con humor.

10 de Decembro, Día Internacional dos Dereitos Humanos

Os Dereitos Humanos

Os Dereitos Humanos son o conxunto de prerrogativas inherentes á natureza da persoa, cuxa realización efectiva resulta indispensábel para o desenvolvemento integral do individuo que vive nunha sociedade xuridicamente organizada. Estes dereitos, establecidos na Constitución e nas leis, deben ser recoñecidos e garantidos polo Estado. Poderiamos dicir mesmo que son aquelas esixencias que agroman da propia condición natural do home.Cando falamos da palabra “dereito” facemos fincapé nun poder ou facultade de actuar, un permiso para obrar nun determinado sentido ou para esixir unha conducta doutro suxeito. E son chamados “humanos” porque son do home, de cada un de nós. O home é o destinatario destes dereitos. E así, reclaman recoñecemento, respecto e promoción por parte de tod@s e especialmente da autoridade. Por iso, estes dereitos son inherentes e inalienables. Os dereitos humanos son universais porque pertencen a todos os homes, a todos por igual, en todo tempo e lugar; atópanse de xeito innato ligados á natureza do home. Deben ser o piar das comunidades.Porén, non son realmente respectados, existindo toda clase de violacións: privacións das liberdades fundamentais, torturas, imposibilidade de acceso aos servizos de saúde e auga potábel, uso de minas antipersoais, discriminación e actos terroristas que xeran catástrofes, xenocidio, nenos soldado, etc.Ás veces, esquecémonos do realmente importante, ocupados como estamos no noso devir cotián. Son as cousas e as persoas cercanas as que realmente nos importan, as que nos fan sufrir ou aledarnos. Pero tamén sabemos que o noso oficio, o noso traballo, a nosa dedicación primeira e fundamental é formar a unha serie de persoas-proxecto, o cerne do futuro, as xeracións que poderán facer do mundo do mañá un universo máis xusto no que habitar. Somos educadores, e como tales, priorizamos tarefas como a que agora nos une. Debemos procurar que o noso alumnado reteña na súa retina e na súa memoria que días como o 25 de novembro, o 30 de xaneiro, o 8 de marzo… días coma o de hoxe existen porque hai persoas que sofren unha penuria diaria que contravén o espírito do ser humano que deberiamos abandeirar. É o noso labor tentar que eses sufrimentos non existan, que deixen de existiren eses días porque a sociedade do futuro, esa na que tanto temos nós que dicir –non o esquezamos, co noso propio exemplo- non as procura, non as necesita.Por esta razón, aquí estamos, de novo, unidos por unha nova causa común, o Día dos Dereitos Humanos, denunciando a súa violación. Vímolo facendo dende hai tres días. Resulta, sen lugar a dúbidas, moi clarificador, que os nosos blogues estean unidos desde esas datas. Emotivo. Significativo. É o noso desexo seguir a loitar unidos. E conseguirémolo.

CARTEIS CONTRA AS VIOLACIÓNS DOS DDHH

O Mundo do Cine e os Dereitos Humanos

"EL GRAN DICTADOR"PELÍCULA INTERPRETADA POR CHARLES CHAPLIN "CHARLOT"

Discurso final de Charlot, o Charlot que, aproveitando o seu parecido físico con Hitler, se dirixe aos soldados dispostos a conquistar o mundo.Charlot lles recorda que non hai que combater pola escravitude, que deben loitar en prol da liberdade e a xustiza, que hai lugar para a esperanza.

PODEDES FACER DESTA VIDA UNHA RADIANTE AVENTURAPODÉIS HACER DE ESTA VIDA UNA RADIANTE AVENTURA

Realmente lo siento pero no aspiro a ser emperador. Eso no es nada para mí. No pretendo regentar, ni conquistar nada de nada. Me gustaría ayudar, en lo posible, a cristianos y judíos... negros y blancos. Todos tenemos el deseo de ayudarnos mutuamente. La gente civilizada es así. Queremos vivir de nuestra dicha mutua... no de nuestra mutua desdicha. No queremos despreciarnos y odiarnos mutuamente. En este mundo hay sitio para todos. Y la buena tierra es rica y puede garantizar la subsistencia de todos. El camino de la vida puede ser libre y magnífico, pero hemos perdido ese camino. La voracidad ha envenenado el alma de los hombres, ha rodeado el mundo con un círculo de odio y nos ha hecho entrar marcando el paso de la oca en la miseria y la sangre. Hemos mejorado la velocidad, pero somos esclavos de ella. La mecanización que trae consigo la abundancia nos ha alejado del deseo. Nuestra ciencia nos ha vuelto cínicos. Nuestra inteligencia, duros y brutales. Pensamos en exceso y no sentimos bastante. Tenemos más necesidad de espíritu humanitario que de mecanización. Necesitamos más la amabilidad y la cortesía que la inteligencia. Sin estas cualidades la vida sólo puede ser violenta y todo está perdido. La aviación y la radio nos han acercado los unos a los otros. La naturaleza misma de estos inventos requería la bondad del hombre y reclamaba una fraternidad universal para la unión de todos. En este momento, mi voz llega a miles de seres esparcidos por el mundo.A aquéllos que puedan comprenderme les digo: No desesperéis, la desgracia que ha caído sobre nosotros no es más que el resultado de un apetito feroz de la amargura de unos hombres que temen el camino del progreso humano. El odio de los hombres pasará y los dictadores perecerán, y el poder que han usurpado al pueblo volverá al pueblo.Soldados, no os entreguéis a esos brutos, hombres que os desprecian y os tratan como esclavos, hombres que rigen vuestras vidas, imponen vuestros actos, vuestros pensamientos: que os amaestran y os hacen ayunar, os tratan como ganado y os utilizan como carne de cañón. No os pongáis en manos de esos hombres contra natura, de esos hombres máquinas con corazones de máquinas.¡Vosotros no sois máquinas! ¡Vosotros no sois ganado! ¡Vosotros sois hombres! ¡Vosotros lleváis el amor de la humanidad en vuestros corazones! No odiéis. Sólo los que no son amados odian. Los que no son amados y los anormales... Soldados, ¡no combatáis por la esclavitud! Combatid por la libertad. En el capítulo diecisiete del Evangelio, según S. Lucas, está escrito:«El Reino de Dios está en el hombre mismo». No en un solo hombre, ni en un grupo de hombres, ¡en todos los hombres! y vosotros ¡vosotros el pueblo! tenéis el poder para crear máquinas. El poder para crear felicidad. Vosotros el pueblo tenéis el poder para crear esa vida libre y espléndida... para hacer de esa vida una radiante aventura. Entonces, en nombre de la democracia, utilicemos ese poder... ¡Unámonos todos! luchemos por un mundo nuevo, un mundo limpio que ofrezca a todos la posibilidad de trabajar, que dé a la juventud un porvenir y resguarde a los ancianos de la necesidad. Prometiendo estas cosas, gente ambiciosa se ha hecho con el poder. Pero ¡ha mentido! No han mantenido sus promesas, ¡ni las mantendrán jamás! Los dictadores se han liberado pero han domesticado al pueblo. Combatamos ahora para que se cumpla esta promesa. Combatamos por un mundo equilibrado... Un mundo de ciencia, en el que el progreso lleve a todos a la felicidad.¡Soldados! en nombre de la democracia ¡unámonos!

(Post froito do traballo colaborativo do profesorado que atende as Bibliotecas Escolares de Galicia, pola defensa dos Dereitos Humanos)

O Mundo das Letras e os Dereitos Humanos

La Aventura Humana
Osset Hernández, M.
Ed. Icaria, Barcelona, 2005.

Recompilación de trinta contos populares que corresponden a cada un dos artigos da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948. O autor quere amosar que en calquera tradición existe a lo menos un conto que é posible utilizar para transmitir os valores que enuncian os dereitos humanos polo tanto forma parte do acervo colectivo da humanidade.

Neste libro atoparedes os seguintes contos:
Afgano: Hussun Banu
Amazónico: La justicia de Tupá
Árabe: Sherezade
Bereber: Un docto cadáver
Bretón: Cantos de boda
Castelán: Blancaflor
Catalán: El conejo, el gallo, el gato, el perro y el carnero
Chinés: Liang Sanbo y Zhu Yingtai
Congoleño: Nkolle o la aventura humana
Coreano: La liebre y el hígado
Cubano: Bregantino, Bregantín
Exipcio: El león y el gato
Xitano: El origen del violín
Grego: Prometeo y la caja de Pandora
Guineano: El hijo del cocodrilo
Hindú: El bueno y el malo
Huichol: El diluvio
Indoeuropeo: El hombre que quería robar a su compañero
Irlandés: El juicio del gato
Letón: El hombre-oso
Malí: Un bastardo
Masai: Los frutos del sicomoro
Mexicano: Xicoatl, estrella errante
Nepalí: Lalari y Kusuri; Khoktschulukpa y el nacimiento de la cultura
Quechua: El cuento de Pedro Lache
Saharaui: El honor
Sioux: El águila y el cazador
Tibetano: La hija de los dragones
Vasco: Catorce
... que os disfrutedes e vos aporten a súa maxia.

CITAS

"La violencia es el último recurso del incompetente". (Isaac Asimov)

"Ojo por ojo, y el mundo acabará ciego". (Gandhi)

"La violencia es el miedo a los ideales de los demás". (Gandhi)

"No hay camino para la paz, la paz es el camino". (Gandhi)

"No hay más calma que la engendrada por la razón". (Séneca)

"La verdad no está de parte de quién más grite". (Rabindranath Tagore)

"El racismo ha sido históricamente una bandera para justificar las empresas de expansión, conquista, colonización y dominación y ha marchado de la mano de la intolerancia, la injusticia y la violencia". (Rigoberta Menchú)

"Los derechos humanos son sus derechos. Tómenlos, defiéndanlos, promuévanlos, entiéndanlos e insistan en ellos. Nútranlos y enriquézcanlos... Son lo mejor de nosotros. Denles vida". (Kofi Annan)

"Toda sociedade que pretenda asegurar aos homes a liberdade, debe comezar por garantirlles a existencia". (León Blum)

"Mentres a maioría dos homes non sexa libre, non se pode concibir ao home libre". (Henri-Frédéric Amaniel)

"Descubrir aos outros é descubrir unha relación, non unha barreira". (Claude Lévy-Strauss)

"A liberdade non é máis que a oportunidade de ser mellor". (Albert Camus)

(Post froito do traballo colaborativo do profesorado que atende as Bibliotecas Escolares de Galicia, pola defensa dos Dereitos Humanos)

O mundo da música e os Dereitos Humanos

Fíjate bien (Juanes)

Te han quitado lo que tienes
Te han robado el pan del dia
Te han sacado de tus tierras
Y no parece que termina aqui
Despojado de tu casa
vas sin rumbo a la ciudad
sos el hijo de la nada
sos la vida que se va
Son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
Y no te olvides de esto no no no
Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies amor
Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies...
Ya no se quien es el dueño
de tu vida y de la mia
solo se que hay un cuento
que no parece que termina aqui
Como dicen en los diaros
y como dicen en la tele
y como dicen en la radio
que no parece que termina aqui
son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
y no te olvides de esto no no no
Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies (amor/por favor/amor)
Por que ellos no van a buscarte
ellos no van a salvarte
ellos no van ellos no van no no
y tu no lo vas a creer

Where is the love (Black eyed peas)
Rosa de la paz (Amaral)
Streets of Philadelphia (Bruce Springsteen)
Black eyes, blue tears (Shania Twain)
I will survive (Gloria Gaynor)

(Post froito do traballo colaborativo do profesorado que atende as Bibliotecas Escolares de Galicia, pola defensa dos Dereitos Humanos)

Juan Gelman, Premio Cervantes 2007

Llamamiento contra la preparación de una guerra atómica

Voy a firmar aquí porque me digo

que es bueno andar con la sonrisa entera,

silbar bajito una canción cualquiera,

tener un perro, un árbol, un amigo.

Voy a firmar aquí con el testigo

del cielo azul sobre la lapicera,

porque me acuerdo de una primavera

que se coló una vez por mi postigo.

Voy afirmar aquí porque me toco

el corazón creciendo poco a poco

por este amor que brota cuando de mi hueso.

Voy a firmar aquí contra el espanto,

por la paz, por la vida, por el canto,

por el gorrión que vuela cuando beso.

Juan Gelman. El juego en que andamos (1956-1958)

E pasaron anos... pasaron lecturas... algúns rapaces e rapazas aprenderon hai tempo cos versos de Gelman o que era "subscribir" un manifesto, asinar un escrito colectivo, reclamar a paz como ben desexable fronte ao absurdo, mentres degustaban a palabra (postigo, silbar, lapicera, espanto, gorrión, hueso, beso, corazón....). Hai premios que se celebran especialmente...

25 de novembro: non á violencia de xénero!

Sabemos a historia deste día, sabemos que a muller é máis vulnerábel nas guerras, nos odios, nos enfrontamentos, na violencia.
Sabemos tamén, como educadores que somos, de que o uso gratuíto da violencia como xeito de reafirmación persoal sobre outro é a manifestación máis lamentábel da ignorancia. Só aquel inseguro e con necesidade de amosar a súa posición agride sen motivo.
De aí a importancia da educación, de formar aos mozos e ás mozas, ao noso alumnado por tanto, para combater de raíz as claves da existencia da violencia. Só dende a formación, dende a educación, seremos quen de combater contra ela.
25 de novembro.
Dicimos NON á violencia contra a muller. Dicimos NON a calquera tipo de violencia.
En todos os países medran as denuncias de vítimas de violencia de xénero, nalgúns casos un 400% máis que hai dez anos. Mentres a policía detén maltratadores e os xuíces ditan ordes de afastamento, a mutilación xenital, un tipo de violencia contra a muller, xera novos hábitos nos hospitais.
Algúns grupos de mulleres son particularmente vulnerables á violencia: as mulleres pertencentes a minorías, as mulleres indíxenas, as refuxiadas, as inmigrantes, as mulleres que habitan en comunidades rurais ou remotas, as mulleres indixentes, as mulleres recluídas en institucións ou detidas, as nenas, as mulleres con discapacidades, as anciás e as mulleres en situacións de conflito armado.
25 de novembro
Porque todo tipo de discriminación é violencia, non o esquezamos. O maltrato pode ser psíquico, físico, pero é maltrato. As vexacións, os acosos, as desigualdades, son maltrato. E porque pretendemos e queremos un mundo de iguais, estamos hoxe aquí, unha soa voz, un único berro en contra da Violencia contra as mulleres.

AS BIBLIOTECAS ESCOLARES,
OS CENTROS DE ENSINO,
@S DOCENTES...
DICIMOS
NON Á VIOLENCIA!!!!
(Texto colectivo)

Algo máis que alimentar a imaxinación, que tamén.

"Hai un terreo no que, para eles, o libro é máis importante que o audiovisual: o terreo no que permite acceder á ensoñación e no que permite construírse a si mesmo. A lectura pode mesmo resultar vital cando teñen a impresión de que algo os singulariza: unha dificultade afectiva, a soidade, unha hipersensibilidade, todas estas situacións que comparte moita xente, pero que moi a miúdo se negan. Os libros se ofrecen a eles, en maior medida a elas, cando todo semella estar pechado: as súas feridas e as súas esperanzas secretas outros souberon dicilas, con palabras que os liberan, que desvelan a aquel ou aquela que non sabían que eran".

Michèle Petit: Nuevos acercamientos a los jóvenes y la lectura.

Incentivos a Clubs de Lectura en centros educativos de secundaria

A Dirección Xeral de Ordenación e Innovación Educativa da Consellería de Educación publica unha convocatoria pola que se incentiva a creación de clubs de lectura en centros públicos de ensino secundario, bacharelato, formación profesional ou ensinanzas especiais. Os proxectos que se seleccionen recibirán contías destinadas á cubrir os costes derivados da posta en marcha e o funcionamento do club de lectura e pretende apoiar ao profesorado que escolle esta estratexia para o fomento da lectura entre o alumnado adolescente, podendo participar tamén outros membros da comunidade escolar.

O prazo de presentación de solicitudes remata o 20 de novembro.

Máis información: http://www.edu.xunta.es/biblioteca/blog

Novembro soleado, tempo de ler ao aire libre

Ler..., ler nos parques, no xardín, no balcón, na praia, á sombra das árbores... Buscar o sosego, a soidade, o silencio, os espazos necesarios para por en práctica,como lectores, o que propoñemos a outros en tanto que mediadores... Axudar a neutralizar co noso silencio tanto ruído e tanta troula baleira e anonadante...

Outras formas de ler

Porque diso se trata... de non seguir o camiño trillado que xa sabemos a onde nos leva (a crear resistencias nos rapaces con respecto á lectura, a que abandonen o hábito cando xa parecía que o tiñan ben pillado, a perdelos como lectores...). Ler para coñecer. Ler para poder recomendar. Perder o medo a xogar, a inventar, a crear... propoñer outros autores, outros xéneros, outros temas... axudar a entrar nos clásicos doutra forma (e non a pelo), modificar prácticas tediosas, falar de libros, falarlles dos nosos libros, crear clubs de lectura, escoitar as súas preferencias... escoitalos... abrir fronteiras e deixar que entre o aire e a vida nas aulas, nas clases de literatura... que entre a literatura... facerlle caso a Steiner cando nos di:

O que necesitamos son lugares; por exemplo, unha mesa e unhas cadeiras arredor onde poidamos volver a aprender a ler, a ler xuntos.
George Steiner

"A galega" faise eco dos blogs das bibliotecas escolares

O programa Libro Aberto, da televisión galega, na súa emisión do 29 de outubro presentou unha breve reportaxe sobre o fenómeno dos blogs nas bibliotecas escolares de Galicia. O programa entrevista a Antonio Alonso, unha das persoas que iniciou esta andaina dende A Nosa biblioteca, o blog da biblioteca do IES As Mariñas de Betanzos.

Nenas e nenos entre 10 e 13 anos: os que máis len

Son os que máis len, especialmente elas. Así o asegura o Barómetro de Hábitos de Lectura y compra de Libros, correspondente ao 3º trimestre de 2007 que vén de publicar a Federación de Gremios de Editores de España.

O 88,2% das nenas e nenos de entre 10 e 13 anos le fronte ao 57% da poboación adulta. O estudo sinala que nos fogares destes lectores máis novos, un 73,4% dos pais le de forma frecuente e un 80,7% mercou ou agasallou con libros aos seus fillos no último ano, o que vén a reforzar a importancia do papel da familia como espazo de contaxio do hábito lector.

Rede Lectura

A Asesoría de Bibliotecas Escolares puxo a disposición do profesorado galego, que exerce o seu labor de mediación, unha ferramenta para compartir textos de interese para as actividades de fomento da lectura: o blog REDE LECTURA, un espazo para seguir colaborando e aproveitar o tempo e os esforzos de todos.

¡Todo o tempo do mundo!

¡Tiempo, tiempo, ponemos el tiempo en sus manos!¡Hemos encontrado la manera de transportar el tiempo!¡Cambiamos uno de sus días por un año entero! ¡1927, ofrecemos el 1927 de cabo a rabo! ¡Y si queda contento, le invitamos a que se lleve el 98, y los mil ciento catorce años anteriores a 1492! ¡Tenemos tiempo de los cinco continentes, de los seis continentes, de los continentes que ustedes quieran!¡Hemos descubierto la forma de transportar el tiempo!

Fragmento do pregón escrito por Carlos Grassa Toro, autor aragonés, difundido pola Asociación Amigos del Libro Infantil y Juvenil para celebrar o Día da Biblioteca este 24 de outubro de 2007.

O cartel é de Isidro Ferrer, que fora Premio Nacional de Ilustración de Libros Infantiles y Juveniles no ano 2005 coa obra basada en textos de Grassa Toro, Una casa para el abuelo.

Aquí lese!!!!

Celebráronse en Santiago, os días 19 e 20 de outubro, as Xornadas de Bibliotecas Escolares de Galicia - 2007. Recibiron ao milleiro de profesores e profesoras participantes os membros da compañía PISTA CATRO cun sketch da súa obra actualmente en cartel, KAMIKAZE, unha chiscadela aos mediadores no fomento da lectura alí presentes, un xogo sobre a lectura para entrar en materia.
O resto das sesións, menos lúdicas, pero igualmente necesarias e, polo que se puxo de manifesto a través dos rostros dos participantes, e das súas palabras... igualmente satisfactorias. As conclusións definitivas, difundiranse en datas próximas (unha vez recollidas as valoracións persoais do profesorado asistente), na páxina da Asesoría de bibliotecas escolares.

Plan de Lectura de Galicia

A conselleira de Cultura presentou no Parlamento o pasado 10 de outubro o Plan de Lectura de Galicia, unha das primeiras consecuencias da Lei do Libro e da Lectura aprobada en xaneiro de 2007. Recentemente publicouse a composición do Consello Asesor do Libro, órgano contemplado tamén nesta lei.
Varios das liñas de actuación previstas no Plan de Lectura de Galicia atinxen dalgunha maneira ás bibliotecas escolares e aos mediadores entre nen@s e libros en contexto escolar, pero ademais o obxectivo 3 , titulado Impulso da lectura no ensino, prevé un reforzo das actuacións que a Consellería de Educación xa ven levando a cabo neste ámbito:

• Dotación de recursos ás bibliotecas dos centros educativos, consonte ás súas necesidades e características.
• Motivación, implicación, formación e dotación de medios axeitados para ao profesorado, como artífice fundamental da aprendizaxe e promoción da lectura.
• Apoio á incorporación da alfabetización informacional, entendida como desenvolvemento das habilidades de uso e tratamento crítico da información, dende os primeiros anos da escolaridade.
• Fomento daquelas prácticas que favorezan unha maior competencia lectora e literaria e un mellor desenvolvemento do hábito lector.
  
  

A lectura convoca vontades

Son máis de 1400 solicitudes as que chegaron á Asesoría de Bibliotecas Escolares da Consellería de Educación para participaren nas Xornadas de Bibliotecas Escolares de Galicia - 2007, que se van celebrar en Santiago os días 19 e 20 de outubro. Se todas estas vontades se xuntan, máis aló da asistencia a unha actividade de formación do profesorado (que ten o seu atractivo nun programa de manifesta calidade, sen adobíos, e baixo o lema LER AO DEREITO. O DEREITO A LER...) algo ten que mudar nas escolas galegas... E de feito xa está a mudar grazas ao traballo calado e constante de profesores e profesoras atentos ás novas necesidades educativas, coñecedores da importancia do seu traballo como mediadores entre nenos e libros, lectores que contaxian entre o seu alumnado o gusto pola lectura.

Busca de libros en Google

Guía breve para buscar libros e referencias bibliográficas no Google.


Vía Libros&Tecnología

Hábitos e prácticas culturais en España-2006/2007

O Ministerio de Cultura presenta o estudo "Hábitos y prácticas culturales en España 2006-2007", como resultado dunha enquisa realizada entre a poboación maior de 15 anos, en colaboración co Instituto Nacional de Estadística.

O capítulo 3 das táboas de resultados está dedicado ás prácticas de lectura e o uso das bibliotecas. Resulta de gran interese unha visita pormenorizada a este estudo, especialmente para os profesionais de ámbitos educativos e culturais, e especificamente para quen deseña e propón proxectos para a promoción da lectura, a calquera escala e dende calquera instancia.

Vía Biblioblog

Proxecto Lector

O novo curso trae novidades normativas en materia de lectura e escritura para o ensino primario e secundario de Galicia. Na páxina da Asesoría de bibliotecas escolares poden atoparse algúns recursos para iniciar a elaboración do Proxecto Lector de centro, a selección de títulos para introducir lecturas informativas e literarias nas diversas materiais, etc.

Ler cine

Auténtica exquisitez esta entrevista ao director José Luis Guerín, que atopamos en Celda TV, un canal de televisión cultural que coñecemos grazas a Tíscar e que garda outras agradables sorpresas... un recurso máis para o tratamento da lectura no contexto educativo (de todo tipo de textos, en todo tipo de soportes, con todo tipo de finalidades) e, concretamente este vídeo, unha chiscadela para a educación do gusto polo cine, pero tamén pola palabra intelixente e a reflexión.

José Luis Guerin: Un cine de observación

Perfil dos lectores de revistas culturais

ARCE, Asociación de Revistas Culturales de España, vén de facer público un informe sobre o perfil dos lectores de revistas culturais. Fóra do interese, que o ten, de coñecer as características deste perfil, e pensar tamén na distancia que afasta os lectores deste tipo de publicacións especializadas de perfís propios doutro tipo de experiencias lectoras.... este portal, patrocinado polo Ministerio de Cultura, é unha ferramenta útil para os responsables da adquisición de materiais para as bibliotecas escolares.

Lectura e publicidade

Pode ser un instrumento de gran interese para a formación de lectores críticos: La Historia de la publicidad contada desde el principio, que coñecemos a través do blog Tíscar. Contén unha galería de imaxes.

Ler ao dereito. O dereito a ler

"Non é un luxo poder pensar a propia vida con axuda de obras de ficción ou de testemuños que atinxen ao máis profundo da experiencia humana. De obras que lle aprenden a un moito sobre si mesmo, e moito sobre outras vidas, outros países, outras épocas. Paréceme incluso que é un dereito elemental, unha cuestión de dignidade."

Michèle Petit

A lectura non é un deber de ninguén. É un dereito, si, de todo cidadán, e por el temos que loitar, loita que si constitúe un deber.

Ana María Machado

Sobre a lectura

"A lectura é a ximnasia do “eu”, da identidade personal. Os medios estimulan o noso abandono, buscan fascinarnos, que abramos os ouvidos, os ollos, a boca... A nosa entrega total, quere que nos disolvamos, que deixemos de ser. A lectura en cambio é esixente, quere que sexamos, que esteamos aí, máis ou menos atentos. Lendo entramos no texto mais nunca é un labirinto do que non poidamos saír, sempre hai un camiño de volta e sempre mantemos a conciencia. A lectura respecta á nosa intelixencia e integridade, e lendo respectámonos."

(Do texto de Suso de Toro para o pregón inaugural da Feira do Libro de A Coruña, agosto 2007. Recollido en Brétemas"

Libros censurados máis aló de H.P.

Pablo Cruz escribe un interesante artigo publicado na revista dixital BABAR, baixo o título: Caza de brujas: la censura en la literatura infantil.
Ocórrensenos algúnhas cousas interesantes que se poderían facer nunha biblioteca escolar a partir deste listado, e das reflexións que o autor avanza no seu artigo. O curso chega axiña e seguro que a palabra censura vai estar moi presente no imaxinario recente de todos, tamén dos máis novos... sería un bo momento para quitarlle o pó, por exemplo, A marabillosa medicina de George...

Ler libros podería ser así

Anda pola rede dando voltas, especialmente en blogs de xentes preocupadas polo futuro do libro, a lectura e a edición, un vídeo de ficción que moi pronto podería estar superado, ao ritmo que van as cousas. Editis propónnos a través desta curta en lingua francesa titulada Possible... ou probable?, algunhas das posibilidades que a tecnoloxía podería depararnos nun curtísimo prazo.

Poesía contra a barbarie

Para que as palabras e os corpos e as mulleres sigan bailando... uns exemplos das moitas xoias poéticas que garda está "memoria" de Medellín. Un marabilloso recurso para a difusión da palabra, da lectura, da poesía, da dignidade....


Festival Internacional de Poesía de Medellín

Café con versos

Hai que recoñecerlle o acerto aos guionistas, como ben di Brétemas no seu blog, a quen lle agradecemos o achádego... Un recurso a ter en conta, non só para rir, sempre tan necesario... tamén como unha introdución diferente a contidos literarios "de altura".


Vía Brétemas

12 indicacións que facilitan o seu hábito de lectura

Ás veces, querendo incentivar o hábito de lectura entre o noso alumnado, esquecemos o coidado do nosa propia actividade lectora. Cantas veces se escoita dicir aos mediadores: "leo para os rapaces, pero non teño tempo de ler para min"... Pois navegando pola rede atopamos estas 12 dicas que facilitam seu hábito de lectura, certamente interesantes, que nos chegan en evocadores acentos brasileiros.

Ler imaxes

Cando falamos de lectura na sociedade actual estamos falando de lectura de todo tipo de textos, en todo tipo de soportes, con todo tipo de finalidades. Aprender a ler, a ler imaxes, é fundamental para se mover cunha bagaxe mínima polo mundo da información. Porque como moi ben di Daniel Cassany:
"Sempre é imprescindible ler con perspectiva crítica. O que fai Internet é incrementar esa necesidade, ao multiplicar o número e a diversidade de discursos aos que potencialmente podemos acceder."

Benvidos documentos coma este para o noso labor de mediadores:

A túa sinatura vale máis do que pensas
Anuncio de Amnistía Internacional que logró un León de Oro en el Festival de Cannes 2007.

LIX que ule a mar

Novo número da revista galega de Literatura Infantil e Xuvenil FADAMORGANA, nesta ocasión dedicado á presenza do mar na tradición oral e na literatura de autores actuais.

Os libros, obxectos perigosos

Vía Rede de bibliotecas escolares portuguesas

¿Quen le?

As nenas e os nenos poden ser lectores por conta allea se outro le para eles: a nai, o pai, a avoa, o avó, a irmá máis vella, o curmán que vive arriba, a amiga da mamá que veu de visita, o bibliotecario, os profes na escola, calquera persoa do seu medio...
Porque se é bo ler sós, é moi importante ler en compañía nos comezos da vida lectora.

Colectivo Acatrotintas

Os materiais ¡Contamos moito! inclúen 7 folletos dedicados aos mediadores, son as Sete cuestións sobre a lectura, arredor das cales se pode argallar unha conversa cos pais e coas nais do alumnado, co fin de gañar a súa complicidade para traballar xuntos, escola e familia, pola adquisición do hábito lector.

Libro dos meus libros

A experiencia lectora comeza cos primeiros arrolos, cos primeiros cantos, cos primeiros contos, cos primeiros libros... Libro dos meus libros é un soporte para ir gardando lembranzas deses contos que os pequenos lectores "por conta allea" queren que lles lean unha vez e outra máis, dese libro que vai canda eles para a cama, deses libros cos que medran.... que len na casa e na escola, na escola e na casa... lembranzas tamén das persoas "que contan moito" para eles porque lles len e lles narran, porque lles falan de libros e os acompañan na súa vivencia da lectura.

Porque establecer un vínculo afectivo cos libros e o feito de ler é unha das tácticas que garante a consolidación do hábito lector... a campaña de lectura ¡CONTAMOS MOITO! incorpora este diario de lecturas para os máis pequenos, na procura da complicidade entre a escola e a familia no espertar do gusto pola lectura.

¡Contamos moito!

O alumnado de educación infantil está a recibir as carpetas ¡Contamos moito!, con materiais para eles e as súas familias... porque as nais, os pais, os avós, os irmáns..., contan moito á hora de contaxiar o gusto pola lectura aos máis pequechos da casa.

Títulos para non perderse

Guía de lectura sobre viaxes para lectoras e lectores de 12 anos en diante (1º ciclo da ESO): libros, música, películas... pare ler sós ou en compañía, para viaxar á aventura ou en viaxes guiadas: son títulos para non perderse.

A guía de lectura, incluída no Caderno de viaxe e na Guía do profesorado de 1º Ciclo da ESO, recolle tamén recursos para os mediadores.

Con billete de ida e volta

Viaxes de ida e volta nunha guía de lectura para Ler o mundo: libros, películas e discos coa temática das viaxes como elemento común.

Esta guía de lectura, axeitada para lectores e lectoras expertos (a partir dos 10 anos), recolle textos en lingua galega e castelá, con distinto nivel de dificultade. Para orientar o profesorado, no seu labor de mediadores, e tamén o alumnado na súa busca persoal de lecturas, sinálanse cun asterisco os libros "para viaxes organizadas", aqueles textos que polas súas características, esixen unha certa experiencia lectora e, se é o caso, motivación e apoio por parte doutros lectores, compañeiros ou adultos.

Inclúense recursos impresos e electrónicos para mediadores.

Ler o mundo. 3º C. Primaria. Guía para o profesorado.

Clubs de lectura

O colectivo Acatrotintas propón, na Guía do profesorado Ler o mundo - 1º C. ESO, a creación de clubs de lectura nas bibliotecas escolares, con diversas modalidades, segundo o contexto:

Formar un club de lectura na biblioteca consiste, basicamente, en atraer un grupo de rapaces e rapazas que desexen compartir as súas experiencias lectoras, coa mediación dun adulto que conduza todo o proceso. O espazo natural para ao club de lectores será a biblioteca escolar, e os tempos axeitados para a súa celebración dependen das posibilidades de cada grupo (recreos, tempos non lectivos). O número de integrantes non debe ser excesivo: entre cinco e quince lectores, como máximo.

O elemento vertebrador do club de lectores é a persoa mediadora. Indiscutiblemente, ten que ser unha persoa lectora, que estea disposta a ocupar parte do seu tempo en promover unha actividade deste tipo. Non ten por qué ser un profesor das áreas de lingua, nin tampouco o responsable da biblioteca. A súa función inclúe dende a selección dos títulos para ler, a elección da mellor forma para conseguir os exemplares destes títulos, a organización das sesións, a publicidade desta proposta, a oportunidade das diversas convocatorias, o control dos tempos, a moderación dos participantes e a difusión das achegas do grupo, se é o caso. Debe, ademais, facerse permeable ás opinións e preferencias dos participantes, integrando os seus gustos e propoñendo, á vez, temáticas e autores que lles pemitan avanzar como lectores.

(...) Pero nun centro educativo poderían poñerse en xogo outra fórmulas máis abertas: por exemplo, propoñer dende a biblioteca, e coa participación dos lectores que así o decidan, unha serie de títulos para ler ao longo dun período escolar, normalmente, un título por mes, difundir a través de todos os medios (taboleiro, páxina web, panfletos, blog...) o "título do mes" e posibilitar o acceso aos exemplares propostos. As persoas máis implicadas (equipo da biblioteca, persoa coordinadora, lectores, máis interesados) motivarán comentarios sobre a obra lida nos espazos e tempos informais (cafetería, corredores, patio...), integrando no posible a toda a comunidade escolar. Deste xeito, irase creando un ambiente proclive ao feito lector, polos elementos afectivos e de vínculo que se poñen en xogo. simultaneamente, a biblioteca proporcionará soportes (impresos, electrónicos, radiofónicos...) para a comunicación de opinións, comentarios, e recomendacións sobre os libros lidos. Esta forma aberta de club de lectores funciona con éxito nalgúns centros escolares.

Colectivo Acatrotintas

Enredo cos libros

Entre as varias aventuras que se propoñen nas Guías de lectura incluídas nos cadernos de viaxe, hai unha que se agocha entre as súas páxinas: unha selección de pequenos textos extraídos de diversas obras relacionadas coa temática das viaxes. Cómpre ler estes textos con atención (todos eles gardan algún tipo de pista) e indagar para descubrir o título e o autor ou autora correspondente.

En breve, publicarase neste blog o resultado do xogo.

Caderno de viaxe - 1º Ciclo ESO

Á maneira dos vellos viaxeiros, mozos e mozas galegos poden dispor dun caderno no que iren debuxando as paisaxes imaxinadas, os rostros amados, os soños construídos nos camiños da lectura. Sexan de viaxe ou de calquera outra temática, os libros lidos e os que aínda están por ler teñen reservado un lugar no caderno de viaxe.

Chapas Hora de Ler

Porque me peta e quero e dame a gana... que dicía o poeta... leo e levo a chapa de Hora de Ler: deseño de Óscar Villán.

Caderno de viaxe - 3º Ciclo de Primaria

Proponse facilitar os medios para que os rapaces e rapazas teñan onde apreixar lembranzas da selección de libros de viaxe que aparece na guía e no caderno. Así, poderán anotar unha cita, imaxinar o rostro dun personaxe e facer o debuxo, rexistrar o itinerario descrito na lectura, anotar o nome de lugar que lles chame especialmente a atención...
Deseñouse este diario de lecturas para o alumnado cunha concepción aberta, para que sexa o traballo persoal de cadaquén o que defina o resultado, tanto en contidos coma en estética.

Colectivo Acatrotintas

Ler o mundo

Toda lectura é, á fin, unha viaxe. Saír de viaxe e ler un libro obedecen á mesma pulsión: o desexo ou a necesidade de abrir unha paréntese na vida cotiá, romper coa rutina, coñecer outros lugares, vivir novas experiencias, ser outros. Regresar, como pechar o libro, supón a volta á vida de cada quen, pero cunha maior bagaxe: coñecementos, palabras, imaxes, sons, inquedanzas, emocións... son os "souvenirs" lixeiros que se foron engadindo á equipaxe de saída.

Colectivo Acatrotintas

Baixo o lema LER O MUNDO, agrúpanse os materiais para o fomento da lectura e a escritura dirixidos ao alumnado de 3º ciclo de primaria e 1º ciclo de secundaria, dentro da campaña HORA DE LER, na súa segunda fase.

Xogar, ler, coleccionar, ler, completar, ler...

Co ánimo de manter a ilusión e o espírito do xogo, proponse facer unha entrega paulatina dos cromos, de tal xeito que o día no que reciban o álbum só se lles dea un primeiro paquete deles. Ademáis, isto permite usalos, por exemplo, como premio á lectura, se lles imos facendo entre dos restantes en momentos relacionados con esta actividade:

• Cada vez que fagan uso da biblioteca
• Cando lles presenten un libro aos demais
• Tras un traballo colectivo de lecto-escritura
• Cando rematen a lectrua persoal dun dos contos propostos no xogo da oca
• ....

O feito de ir completando o propio álbum pretende ser tamén unha actividade lectora: no caso dos lectores autónomos, deberían ser eles sós quen atopen o oco axeitado para cada cromo; os que aínda non o son precisarán axuda cos textos, pero eles poden logo casalos coa ilustración correspondente, o cal supón tamén un exercicio de comprensión.

Para utilizar o álbum faise necesario, iso si, asegurármonos de que coñecen o desenvolvemento dos sete contos.

Colectivo Acatrotintas

A persoa mediadora tamén xoga

O papel da persoa mediadora será guiar a sesión, de maneira que sirva para afianzar actitudes de xogo cooperativo. Seguindo a marcha do xogo nos diversos grupos, pode ir introducindo suxestións que leven os nenos e as nenas a reparar nos tramos entre oca e oca nos que se agachan varios contos, incitando á súa lectura. Isto pode facerse seguindo a orde dos contos, tal e como van aparecendo no taboleiro, ou doutras formas (contos asociados ás casas especiais, por decisión do grupo de xogadores, repartindo os contos entre os distintos grupos, etc.)

O profesorado pode, previamente, facer unha selección dos contos do xogo da oca e poñelos ao alcance do grupo, ben na biblioteca da aula, ben na biblioteca escolar. Outra opción é que os nenos e nenas fagan esta busca de forma autónoma, logo dunha conveniente motivación que o propio xogo favorece.

Nestas sesións tamén poden introducirse algunhas actividades para a análise e o coñecemento da estrutura do conto tradicional, a creación de novos contos, etc.

Colectivo Acatrotintas

Xogar e medrar

Mentres os nenos e nenas xogan á oca, están a interiorizar unha serie de aprendizaxes necesarias para a vida: avanzar e retroceder cando se pode ou cando é necesario, atopar atrancos no camiño, superar dificultades, asumir os golpes da sorte, saber agardar, volver empezar, descubrir que o importante non é gañar, senón seguir o propio camiño e avanzar na busca do coñecemento. O xogo, cargado de simbolismos, oculta segundo moitas interpretacións, unha viaxe iniciática na procura da sabedoría, representada pola auga que aparece sempre na derradeira casa. O taboleiro da oca inclúe tamén o labirinto, símbolo universal relacionado coa vida do ser humano, presente en moitas culturas.
Hai unha clara similitude entre a viaxe a través do xogo e as viaxes que viven os protagonistas dos contos tradicionais. Hai atrancos, idas e voltas, axudas e desventuras, e unha meta, a meirande parte das veces, con final feliz.

Colectivo Acatrotintas

¡Eu leo porque me peta! Álbum de cromos

Adiviña que adiviña

eu son quen de adiviñar

os sete fermosos contos

que se andan a agachar.

Complementando ao xogo Sete contos e unha oca, cada lector ou lectora de 1º e 2º ciclo de primaria recibiu un álbum de cromos. A medida que vaian recoñecento os contos que se agachan no xogo poderán ir enchendo os ocos do álbum cos textos ou as imaxes correspondentes... Para conseguir os cromos haberá que ler moito... e ter moito conto.

Sete contos e unha oca

Para se perder no bosque só hai que pechar os ollos e pensar un anaco nos contos da infancia. Axiña aparecerá unha carapucha vermella nunha encrucillada e un rastro de migallas de pan reseso marcando o camiño entre as sombras das árbores. Máis tarde virá un mundo de paxaros a peteirar nelas e unhas botas de sete leguas deixarán marcadas as súas inmensas pegadas na poeira, mentre un gato con botas vai e vén todo apurado. Cando a noite borre o carreiro, aparecerá o reino do claro do bosque. Dende alí emprenderá o seu camiño cara ao palacio do príncipe a comitiva do cadaleito de cristal. De cristal era o zapato que non estaba feito para pisar nos camiños e de cristal semellaba o reflexo dun cisne naquel lago camiño da primavera.

Pero a memoria non é tan fráxil coma o cristal e ten ben gardado este camiño de conto. Unha ruta con atrancos, dificultades, prisións e labirintos, pero que tamén conta con pontes, obxectos máxicos e benfeitores que axudan a chegar á meta do "conto contado".

Colectivo Acatrotintas